چگونه قرار است مفهوم والای دانشگاه اسلامی محقق شود؟
یادداشت/صادق بخشی
اگر انقلاب ها برای بر انداختن ریشه ظلم است،باید گام نخستین و نخستین گام در جهت بر طرف کردن ظلم از مظلوم ترین ها باشد،یعنی محرومان... وگرنه قیام هایی خواهد بود در جهت جابجایی قدرت و ثروت،نه بیشتر...
دانشگاه اسلامی...
مفهوم والایی است اما چگونه قرار است این هدف با اهمیت محقق شود؟
دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی هر جامعه معرف و مبین بالاترین تفکر و علم آن جامعه محسوب می شوند و اصول جهان بینی و نظام اعتقادی و ارزشی جامعه را در خود متجلی می سازند و با تربیت متفکران،دانشمندان و مدیران آینده،در جهت بخشیدن به حرکتهای گوناگون فکری،اعتقادی،فرهنگی و سیاسی جامعه موثر واقع میشوند.جامعه ایرانی که در انقلاب اسلامی خود با رویکردی الهی و معنوی،جهان بینی و نظام ارزشی اسلامی را مبنای شئون گوناگون زندگی خود قرار داده،خواهان آن است که دانشگاه هایی متناسب با مبانی و ارزش های اسلامی داشته باشد تا هم بتواند در آن دانشگاه ها از مبانی و معیار های خود آگاهی و شناخت دقیق تر و ژرف تر حاصل کند و هم با تربیت متفکران و مدیران بر وفق آن مبانی و معیارها به ترویج و تعمیم آنها در کل جامعه مبادرت نماید.
در نظام اسلامی رفع فقر و محرومیت و کاهش فاصله ی طبقاتی در شمار هدفهای طراز اول است و پایبندی به اصول انقلاب بدون مجاهدت در راه نجات مستضعفان و محرومان سخنی بی معنا و ادعایی پوچ است.اساس سیاست های کلی اقتصادی کشور باید تامین رفاه عمومی و عدالت اجتماعی باشد.در مجموعه برنامه های دولتها و قوانین و برنامه های چشم انداز توسعه کشور،باید هدف رفع فقر و محرومیت و ایجاد رونق درزندگی عموم مردم-نه بخشی از مردم و قشرهای خاص-باشد. اگر مسئولین می خواهند مردم و خصوصا نسل جوان به اهداف والای نظام اسلامی پایبند و به آینده امیدوار باشند باید با مسائلی که موجب افزایش محرومیت و فاصله ی طبقاتی است مبارزه کنند.اگر جهت گیری عدالت اجتماعی در کشور ضعیف شود،هر کاری در کشور انجام گیرد به زیان طبقات ضعیف و عامه مردم و به سود یک عده معدود خواهد بود.
آنچه که در برنامه پنجم توسعه در خصوص دانشگاه ها آمده،نشان از نگاه لیبرال سرمایه داری دارد که اولویت و ارجحیت توسعه مادی بر توسعه عدالت اجتماعی را نشان می دهد.دانشگاه های ما با قوانین سکولاریزه مدیریت می شوند و طبیعی است که نتیجه اش افزایش محرومیت ها و تبعیض های ناشی از این قوانین و برنامه ها باشد که هیچ سنخیتی با آرمانها و اهداف انقلاب اسلامی ندارد.راه علاج این مشکلات آن است که مسئولین توسعه عدالت اجتماعی را اصل بدانند و با نگاه به این اصل اساسی که همه درگیری های تاریخ بشر سر آن بوده،در جهت اعتلای اسلام و رسیدن به اهداف انقلاب اسلامی،برنامه ها و قوانینی را تدوین و اجرا نمایند که محرومیت ها و فاصله های طبقاتی کاهش یابد تا آنگاه دانشگاه ها به معنای واقعی کلمه اسلامی شوند.